13 grudnia 1981 zakończył się pełen nadziei okres we współczesnej historii Polski. Ktoś powiedział, że polska „Solidarność” runęła jak domek z kart. [...] Nie ma ani śladu dobrej woli [władz] nawiązania dialogu z „Solidarnością”, która niewątpliwie reprezentuje szerokie koła opinii publicznej i bez uczestnictwa której w procesie podejmowania decyzji żaden problem nie może zostać rozwiązany w sposób konstruktywny. Można zlikwidować czy też zmusić do milczenia pojedynczego człowieka. Nie można jednak wymazać z pamięci ludzkiej doświadczeń szesnastu miesięcy demokracji, marzeń o społeczeństwie wolnym od lęku, kłamstwa i władzy jednostki. Powtarzamy raz jeszcze żądania szwedzkiego ruchu robotniczego i międzynarodowej socjaldemokracji:

1. Uwolnić wszystkich uwięzionych i internowanych więźniów związkowych i politycznych. 
2. Zezwolić „Solidarności” na prowadzenie działalności związkowej, zgodnie z podpisaną przez Polskę konwencją Międzynarodowej Organizacji Pracy.
3. Położyć kres prześladowaniom i stosowaniu prawa wojennego.

[...] Nasza solidarność z narodem polskim będzie trwać nadal. Polska znajduje się blisko nas.

6 kwietnia

My, niżej podpisani posłowie do szwedzkiego parlamentu, przedstawiciele Szwedzkiej Partii Socjaldemokratycznej, zwracamy się do Pana zaniepokojeni faktem, iż wiele osób w Polsce nadal pozbawionych jest wolności lub zostało ponownie aresztowanych z powodów politycznych.

Gdy poprzednim razem zwracaliśmy się do Pana w podobnej sprawie, z powodów politycznych w Polsce pozostawało w więzieniu około 400 osób. W doręczonej nam przez I sekretarza Pana Sławomira Poklickiego Pańskiej odpowiedzi na nasze pismo, powołał się Pan na amnestię z lipca 1984 roku. Przytoczył Pan również wypowiedź Olofa Palmego, że „postanowienie polskiego parlamentu ogłoszenia ogólnej amnestii więźniów politycznych przyczyni się do narodowego pojednania i polepszy wydatnie stosunki w kraju”. Dziś liczba więźniów politycznych ponownie wzrosła do 400 osób. Stan wojenny został zniesiony, lecz nowe ustawodawstwo zawiera znaczne ograniczenia politycznych i związkowych praw oraz zmniejsza poczucie bezpieczeństwa obywateli.

Sztokholm, 19 grudnia